دوستت دارم
نه تنها برای آنچه که هستی
بلکه برای آنچه که هستم
هنگامی که با توام
دوستت دارم
نه تنها برای آنچه که از خود ساخته ای
بلکه برای آنچه که از من می سازی
دوستت دارم
برای بخشی از وجودم که تو شکوفایش می کنی
دوستت دارم
چون دست بر دل افسرده ام می نهی ،
زنگارهای بی ارزش و بی مقدار به سویی می زنی
و نوری می تابانی بر گنجینه های پنهانی که،
تا کنون در ژرفا مانده بودند
دوستت دارم
چون یاریم می کنی
که از تخته پاره های زندگی
نه یک کپر
که معبدی در خود بنا نهم
کمک می کنی
که کار روزانه ام،
نه یک سر شکستگی
بلکه ترنم ترانه ای باشد
دوستت دارم
چون بیش از هر کیش وآیینی
به رویش من یاری رسانده ای
فراتر از هر سرنوشتی،
شادی را به من ارزانی داشتی
این همه را هدیه داده ای
بی هیچ تماسی ، کلامی و یا اشاراتی
به این کار توانا گشته ای،
چون خود بوده ای ،
شاید دوست بودن در نهایت به همین معنا باشد.
:: بازدید از این مطلب : 616
|
امتیاز مطلب : 40
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
